Bir türlü olmuyor

Her iki takımın birbirini kontrol ederek başladığı maçta 25 yaş ortalaması ile Twente daha çok koşan; Fenerbahçe ise 29 yaş ortalaması ve tecrübesi ile, saha paylaşımını iyi yaparak, enerjisini daha efektif kullanan bir takım görüntüsü ile başladı.

12. dakikada Oosterwolde’nin rakibin ayağına acımasızca basması sarı kartla cezalandırıldı. Ancak bu tip cinliklerle yeteneklerini sergilemeye çalışan oyuncuların olmadık zamanda takımını yalnız bırakıp, telafisi mümkün olmayan zararlar açması içten bile değil. Bunu bir kenara not edelim!

13 ve 14. dakikalarda Fenerbahçe’nin peş peşe yakaladığı pozisyonları atamaması sonrası, rakibi de kendi yarı sahasında maçı kabul edeyim derken, fazlaca kaleye yaslanması, maalesef Twente’ye golü kazandırdı. 31. dakikada Livakovic’in muhteşem kurtarışı maçın hareketiydi. İrfan Can’ı ilk yarıda kullanamayan Fenerbahçe hücumda istenilen düzeye bir türlü erişemedi.

İlk devre mükemmel bir maç yöneten hakemin adil yönetimi, otoriter vücut dili, kararları ve iletişim becerisi dikkat çekiydi. 2. yarı bir futbol klasiği olan, önde olan takımın biraz geri çekilip kontrataklarla gol araması, güçlü ama geride olan takımın ise doldur boşaltları ile geçerken Amrabat’ın jeneriklik asisti beraberliği getirdi.

Yaptığı yatırımın karşılığını alamayan başkan, yönetici ve antrenörlere önerim: “Ne olur biraz susun da sahada mücadele veren sporcularınız konuşulsun.” Konuşulsun ki kendilerini değerli hissedip özgüvenleri yükselsin, motivasyonları artsın ve enerjileri yükselsin. Peki, siz ne mi yapacaksınız? Gidin egonuzu başka mecralarda mıncıklayın!

Son olarak… 2. yarıyı da mükemmel yöneten hakemden umarım bir gün bizde de olur!